Η επιστήμη των πολιτών - η ενεργός συμμετοχή του κοινού στην επιστημονική έρευνα - γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη, πιο φιλόδοξη και πιο δικτυωμένη. Πέρα από δράσεις όπως η παρακολούθηση της ρύπανσης, η συλλογή εικόνων χλωρίδας, πανίδας, στοιχείων ποιότητας νερού κά., ένας αυξανόμενος αριθμός πολιτών διαθέτει χρόνο σκέψης για να βοηθήσει στη μείωση του χρόνου μετα-αναλύσεων ή στην αξιολόγηση εικόνων, με τρόπους που οι αλγόριθμοι δεν μπορούν να επιτύχουν ακόμα. Τα κίνητρα είναι κοινωνικά, η ανάγκη για γνώση, η τεχνολογική βελτίωση της διασυνδεσιμότητας καθώς και η τάση για τη βελτίωση της διαφάνειας και της προσβασιμότητας στην επιστήμη.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι επιστήμονες δεν επιβάλουν το έργο με το οποίο θα ασχοληθούν οι πολίτες. Επιλέγουν την τοποθεσία και αφήνουν τις ενδιαφερόμενες/εμπλεκόμενες ομάδες να αποφασίσουν ποιο θέμα θέλουν να εξερευνήσουν και πώς να το κάνουν. Ωστόσο, αν και η επιστήμη των πολιτών εμφανίζεται ολοένα και πιο φιλόδοξη, αντιμετωπίζει μια σειρά προκλήσεων, συμπεριλαμβανομένης της ποιότητας των δεδομένων και των προσκλήσεων για συμμετοχή που επηρεάζουν τόσο το να πειστούν περισσότεροι επιστήμονες να εργαστούν σε τέτοια έργα όσο και να «στρατολογήσουν» αρκετούς πολίτες για να συμμετάσχουν σε αυτά.
No PhDs needed: how citizen science is transforming research
Projects that recruit the public are getting more ambitious and diverse, but the field faces some growing pains.
Aisling Irwin, Nature 562, 480-482 (2018), doi: 10.1038/d41586-018-07106-5
https://www.nature.com/articles/d41586-018-07106-5?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+nature%2Frss%2Fcurrent+%28Nature+-+Issue%29
