Το δίλημμα των Ευρωπαίων ερευνητών σχετικά με την άμεση δημοσιοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων ή την κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας βρέθηκε πρόσφατα στο προσκήνιο, με αφορμή την πολιτική συμφωνία για το Κοινοτικό Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας (ΚΔΕ) που επιτεύχθηκε το Μάρτιο 2003, στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας.
Ερευνητικά ιδρύματα, πανεπιστήμια και επιχειρήσεις που προωθούν την καινοτομία θεωρούν απαραίτητη τη δημοσιοποίηση των ερευνών σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια, καθώς η ενημέρωση της επιστημονικής κοινότητας και των επενδυτών μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο για την αξιοποίηση και διάδοση της γνώσης, την εξασφάλιση χρηματοδότησης και την επαγγελματική εξέλιξη των ερευνητών.
Από την άλλη μεριά, η κατοχύρωση των επιστημονικών αποτελεσμάτων με διπλώματα ευρεσιτεχνίας διασφαλίζει την προστασία της εμπορικής εκμετάλλευσης των εφευρέσεων και αποτρέπει την πολιτική της αποσιώπησης που στοχεύει στη διατήρηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν οι ερευνητές θέλουν να κατοχυρώσουν την ευρεσιτεχνία τους, αλλά ταυτόχρονα επιθυμούν να αποκαλύψουν τα αποτελέσματα των ερευνών τους σε επιστήμονες και επενδυτές;
Καταρχάς, ο συνδυασμός των στρατηγικών «δημοσίευσης» και «προστασίας» δεν είναι εφικτός, καθώς η υποβολή αίτησης για τη χορήγηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας προϋποθέτει πως τα ερευνητικά αποτελέσματα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί. Επιπλέον, οι αντικρουόμενες στρατηγικές μπορεί να καθυστερήσουν την ανακοίνωση των επιστημονικών αποτελεσμάτων και, συνεπώς, να επιβραδύνουν την επιστημονική πρόοδο. Η τελική επιλογή εξαρτάται από τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του εκάστοτε ερευνητικού φορέα.
Διαβάστε το αφιέρωμα εδώ 