Βασικές προδιαγραφές διαλειτουργικότητας για την ένταξη συλλογών στον Εθνικό Συσσωρευτή Ψηφιακών Πολιτιστικών Πόρων (2η έκδοση)

Το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου έχει ως ρόλο “τη συλλογή, συσσώρευση, οργάνωση, τεκμηρίωση, διάχυση εντός και εκτός της Χώρας και την ψηφιακή διατήρηση της επιστημονικής, τεχνολογικής και πολιτιστικής πληροφορίας, περιεχομένου και δεδομένων, που παράγεται στην Ελλάδα”. Στο πλαίσιο αυτό, αποτελεί τον Εθνικό Συσσωρευτή Ψηφιακού Πολιτιστικού Περιεχομένου και Εθνικού Παρόχου για την Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Europeana μέσω την πύλης SearchCulture.gr και της υποδομής συσσώρευσης που αναπτύσσει.

Οι παρούσες προδιαγραφές απευθύνονται σε φορείς περιεχομένου - αλλά και στους αναδόχους που τους υποστηρίζουν - και περιλαμβάνουν συνοπτικά όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές διαλειτουργικότητας για τα συστήματα διάθεσης  περιεχομένου τους, τα προς διάθεση μεταδεδομένα και ψηφιακά αρχεία, αλλά και τις ελάχιστες προδιαγραφές ποιότητας μεταδεδομένων και ψηφιακών αρχείων, που καθιστούν δυνατή την ένταξη των συλλογών τους στον Εθνικό Συσσωρευτή Πολιτιστικού Περιεχομένου SearchCulture.gr και στην Europeana.

Οι προδιαγραφές αυτές συστήνεται να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά με τον αναλυτικό οδηγό “Καλές Πρακτικές και Προδιαγραφές διαλειτουργικότητας και ποιότητας για τη διαδικτυακή διάθεση ψηφιακού πολιτιστικού περιεχομένου” που εκδίδει το ΕΚΤ και επικαιροποιεί συχνά, o οποίος καλύπτει μία ευρύτερη θεματολογία, όπως τη διάθεση ως Διασυνδεδεμένα Δεδομένα, την χρήση μόνιμων προσδιοριστών, την χρήση λεξιλογίων και θησαυρών όρων στην τεκμηρίωση, τεχνικές ψηφιοποίησης και βασικές αρχές ψηφιακής διατήρησης.

Ο παρών οδηγός αποτελεί επικαιροποίηση (2η έκδοση) του οδηγού: ΕΚΤ (2020), Βασικές προδιαγραφές διαλειτουργικότητας για την ένταξη συλλογών στον Εθνικό Συσσωρευτή Ψηφιακών Πολιτιστικών Πόρων, 1η έκδοση. Αθήνα: Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (https://www.ekt.gr/el/publications/30367)

Στην παρούσα έκδοση έχουν προστεθεί κεφάλαια που εξειδικεύουν τη διάθεση ψηφιακών αρχείων 3D (βλ. ενότητα 7.2) καθώς και εικόνων μέσω πρωτοκόλλου ΙIIF ( βλ. ενότητα 7.3). Έχει προστεθεί η ενότητα οδηγιών τεκμηρίωσης και καλών πρακτικών που παρουσιάζει το βέλτιστο τρόπο συμπλήρωσης επιμέρους πεδίων μεταδεδομένων (βλ. ενότητα 5.6). Επίσης γίνεται παρουσίαση των λεξιλογίων του ΕΚΤ και τον τρόπο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως τιμές συγκριμένων πεδίων (βλ. ενότητα 5.2). Τέλος, έχει γίνει εμπλουτισμός με παραδείγματα των ενοτήτων που αφορούν στη διάθεση περιεχομένου μέσω του πρωτοκόλλου OAI-PMH (βλ. ενότητα 5) και στη χρήση μόνιμων προσδιοριστών (βλ. ενότητα 5.6).