Μουσική

Επιστημονικές Δημοσιεύσεις Ανοικτής Πρόσβασης

The Return to Craft: Taylor Swift, Nostalgia, and Covid-19
McGrath, J.
Popular Music and Society ; 46(1):70-84, 2023, https://doi.org/10.1080/03007766.2022.2156761
Published online: 17 Dec 2022
Αυτό που ονομάζεται "επιστροφή στην τέχνη" σε αυτό το άρθρο είναι μία απόσταξη ενός διάχυτου φαινομένου: της νοσταλγικής, λαϊκής αισθητικής της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας που έχει προκύψει εν μέρει ως απάντηση στην πανδημία Covid-19 αλλά και στον νεοφιλελευθερισμό και την κλιματική αλλαγή. Δημιουργήθηκε ως αντίδραση στην αναταραχή, προσφέροντας την άνεση ενός φανταστικού παρελθόντος, μια απτή πραγματικότητα και μια επανασύνδεση, με τους «παλιούς τρόπους», με τη φύση και την άγρια ζωή. Σε αυτό το άρθρο, διερευνάται η "επιστροφή στην τέχνη" ως μια κοινωνική αναζήτηση των θεμελίων, μέσω μιας μελέτης περίπτωσης της πιο επιτυχημένης εμπορικά παραγωγής του lockdown, του άλμπουμ folklore της Taylor Swift (2020).
Cristina Arriaga-Sanz, Alberto Cabedo-Mas, Antoni Ripollés-Mansilla and Lidón Moliner-Miravet
Soc. Sci. 2024, 13(5), 267, https://doi.org/10.3390/socsci13050267
Published: 16 May 2024
Από τα μέσα του Μαρτίου του 2020, ως αποτέλεσμα της πανδημίας COVID-19 τέθηκαν σε ισχύ διάφορα μέτρα καραντίνας και περιορισμού στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αν και αυτή η κατάσταση σήμαινε ότι περισσότεροι άνθρωποι ήταν πιθανό να βιώνουν χειρότερη ψυχική υγεία, κυρίως λόγω της επιβολής μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης, πολλά άτομα ενσωμάτωσαν τη μουσική στους τρόπους αντιμετώπισης για να βοηθήσουν στη βελτίωση της ψυχικής τους ευεξίας. Χρησιμοποιώντας την προοπτική του φύλου, αυτή η μελέτη αναλύει τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα χρησιμοποιούσαν τη μουσική κατά τη διάρκεια του lockdown και διερευνά τις διαφορές των απόψεων μεταξύ ανδρών και γυναικών σχετικά με τον αντίκτυπο που έχει η ακρόαση και η δημιουργία μουσικής στο αντιληπτό επίπεδο ευεξίας τους.
Esther M. Morgan-Ellis
Encyclopedia 2024, 4(2), 709-719, https://doi.org/10.3390/encyclopedia4020044
Published: 27 April 2024
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, οι συμμετοχικοί μουσικοί δημιουργοί υιοθέτησαν μια ποικιλία τεχνολογικών μέσων για να κάνουν μουσική μαζί στο διαδίκτυο. Οι εικονικές δραστηριότητες, ενώ τους επέτρεψαν να διατηρήσουν τις κοινότητές τους και να αναπτυχθούν ως μουσικοί, δεν ικανοποίησαν όλες τις ανάγκες που καλύπτονται από τη δια ζώσης δημιουργία μουσικής. Επιπλέον, η διαδικτυακή μουσική δημιουργία αύξησε την πρόσβαση για ορισμένους, αλλά έθεσε εμπόδια στην πρόσβαση για άλλους. Η εικονική συμμετοχική δημιουργία μουσικής παραμένει επίκαιρη ακόμη και μετά τη χαλάρωση των περιορισμών της πανδημίας και πιθανότατα θα αποκτήσει αυξανόμενη σημασία καθώς θα βελτιώνονται οι τεχνολογίες επικοινωνιών και η πρόσβαση στο διαδίκτυο.